Draghi en zijn bazooka.

Op 20 november laatstleden heeft Mario Draghi tijdens een congres voor bankiers zijn “whatever it takes” uitspraak herhaalt en zinspeelt hij hiermee op een verdere monetaire versoepeling. De uitspraak “whatever it takes” komt van Draghi zelf en hij bedoelt hiermee dat de ECB alle maatregelen zal nemen om de euro te redden en bij te dragen tot de groei van de Europese economie.

Het stimuleringsprogramma (opkopen van overheidsschuld op basis van geldcreatie + lage rente) is tot op heden niet succesvol gebleken. Erger nog, het bedrag waarmee wordt opgekocht werd reeds verhoogd tot 60 miljard eur per maand en nog werd/wordt er geen succes geboekt. Deze operatie mag terecht doen denken aan aderlatingen. Wanneer de patiënt niet herstelt, nog een extra aderlating en daarna de therapie blijven herhalen.

Japan ging Europa vooraf en heeft een gelijkaardig steunprogramma lopen. Het resultaat is ontnuchterend, sedert 2008 heeft het eiland maar liefst 5 (vijf) periodes van recessies achter de rug. Geld bijdrukken heeft nooit gewerkt, werkt niet en zal nooit werken. Punt.

Wat Draghi wel voor elkaar bracht is dat de Euro sedert 2008 ongeveer 33 % van haar waarde tegenover de USD heeft verloren (2008 1 EUR = 1,6 USD –  2015 1 EUR = 1,06 USD). We worden collectief armer gemaakt en we hebben het niet door.

De veronderstelling dat een zwakke munt goed is voor de export is een kwakkel. Het is gewoon een hardnekkig misverstand. Het volstaat naar Duitsland te kijken voor de introductie van de euro. Duitsland was ( en is nog steeds ) een exportkampioen met een dure Deutsche Mark. Een dure munt en export kunnen perfect hand in hand gaan. De economie stimuleren via competitieve devaluaties maakt producenten eerder lui. In plaats van aan productinnovatie te doen ( zoals de Duitsers ) rekent de producent er op dat zijn product steeds goedkoper zal worden omdat zijn munt steeds goedkoper wordt.

Een zwakke munt maakt import (o.a. grondstoffen) duurder. Wat opnieuw een vals gevoel van veiligheid vormt voor de producenten. Zij zullen minder geneigd  zijn aan productinnovatie te doen omdat de ingevoerde producten/grondstoffen  stelselmatig duurder worden.

Munten verzwakken is een valuta oorlog ontketenen en is niet duurzaam. Maak u vooral geen illusies.
Geldcreatie is een politieke beslissing en is geen oplossing voor onze economische problemen, wel integendeel. De huidige economische problemen worden gewoon wat voor ons uitgeschoven ( kicking the can down the road ).

Politici zullen graag uitpakken met het feit de rente op de overheidsschuld laag staat en dat dit een gevolg is van hun uitstekend beleid. Geloof daar vooral geen woord van. De rente staat laag omdat de ECB het zo wil. De ECB koopt 60 miljard euro  per maand aan overheidsschuld op. Dit inkoopprogramma is erg marktverstorend en waarnemers merken op dat er zelfs een tekort aan overheidsschuld kan ontstaan.

Vroeg of laat zal de geldcreatie zich wreken op ons, op u en ik. Wat  niet schaars is kan zeker geen geld zijn. En wat niet schaars is kan niet veel waard zijn.

Goud en zilver kunnen alvast niet bijgedrukt worden en zijn dus duurzaam, al 6000 jaar.