De Euro...kwam, zag en struikelde.

De creatie van een Europese gemeenschap is een prima zaak. Sedert de creatie van de EG zijn we op het continent gespaard gebleven van oorlog. Dit is in hoofdzaak te danken aan de goede verstandhouding tussen Frankrijk en Duitsland.
Alhoewel er toch wat spatjes op het blazoen zijn, zoals de Balkan-oorlog en het conflict rond Oekraïne. Op tal van domeinen vooruitgang geboekt, zoals milieu, wetenschap, consumentenzaken, defensie, diplomatie, een lange lijst van uitstekende zaken.

Maar de creatie van de Euro, alhoewel de intentie goed was, is een foute beslissing gebleken. Oorspronkelijk hield men ons voor dat de Euro ons allemaal voorspoed zou brengen.
Laat ons samen vaststellen dat we sedert 2008 in een permanentie crisis verkeren. Blijkbaar kan de Euro ons alvast hiervan niet behoeden.

Reeds voor de creatie van de Euro waren er economen die sceptisch bleken uit vrees voor economische, financiële, asymmetrische schokken. Hoe dient u dit te begrijpen ? In het kort komt het er op neer dat de economie en overheidsfinanciën in een deel van EG (Duitsland, Nederland, Oostenrijk) het redelijk goed stellen en dat bij andere leden van de EG dit slecht gesteld is (Griekenland, Spanje, Italië enz). Een Europa met twee snelheden. Terwijl volgens de klassieke aanpak de overheid bij een crisis ingrijpt en aan deficit spending doet, is dit nu in de zuidelijk lidstaten niet meer mogelijk. Integendeel. Griekenland wordt verplicht hard te bezuinigen. De realiteit : de Duitse economie stelt het goed zoals ook haar overheidsfinanciën. De Griekse economie heeft een BNP val van maar liefst 25% gekend, terwijl de overheidsfinanciën onhoudbaar zijn geworden. Meer asymmetrisch moet het niet meer zijn. De ECB staat in spreidstand, haar grootste economie (Duitsland) heeft eigenlijk een hogere rentevoet nodig om oververhitting tegen te gaan, terwijl een ander deel net een lage rente nodig heeft. Met deze spreidstand wordt net een procyclisch beleid gevoerd, want de goed draaiende Duitse economie krijgt nog extra zuurstof. Terwijl we net een anticyclisch beleid zouden moeten voeren. Met andere woorden, hoog- en laagconjunctuur niet doen ontsporen in excessen. Dit is allemaal mislukt door de eenheidspolitiek van de Euro. Vroeger had elke lidstaat z'n eigen munt en rentebeleid en kon er op lokaal vlak worden ingegrepen in de economie. En het voordeel van die verscheidenheid is weg, helaas. Daar waar de politici hadden gehoopt op een Europese economische eenheidsstaat is dit niet het geval gebleken. Europa is een continent met veel gezichten en laat ons dat alsjeblief zo houden. Geen eenheidsworst.
Daarom is een eenheidsmunt ook zo'n fout idee. De eenheidsmunt omhelst te veel landen met van elkaar verschillende economieën, overheidsfinanciën en culturen.

Laat ons aannemen dat Griekenland de Euro niet zal kapot krijgen. Wat dat wel ?
Heel eenvoudig, de economische verschillen tussen Frankrijk en Duitsland worden met de dag groter. Alleen al de Franse werkloosheid is historisch hoog, het begrotingstekort raakt maar niet opgelost. Bij Duitsland daarentegen zijn de werkloosheid en de overheidsfinanciën in orde. Uiteindelijk zullen de economische verschillen tussen beide landen dermate groot zijn, dat de eenheidsmunt niet meer werkbaar zal zijn. Het einde van Euro. Dit scenario is niet voor morgen, maar u zal dit gegeven met regelmaat van klok zien opduiken, Frankrijk presteert echt slecht. Dat is de zwakke plek en niet zo zeer Griekenland, die slechts 2% van de Europese economie vertegenwoordigt.

Als tegenproef hebben we gedurende eeuwen een soort van Euro gehad, namelijk goud en zilver. Hier stelde zich enkel een wisselprobleem, dit werd opgelost door geldwisselaars. Het papiergeld van vandaag en het politiek project van vandaag heeft ons allemaal snel in problemen gebracht. Geen enkele eenheidsmunt, behalve de USD, heeft het langer dan 20 jaar uitgehouden. Niets is eeuwig en zeker de Euro niet.

Dit probleem hebben de makers van de Euro niet willen of kunnen inzien, alhoewel de waarschuwingen niet mis waren. De Euro had ons dichter bij elkaar moeten brengen maar nu gebeurt net het omgekeerde. De ene lidstaat wordt boos op de andere. De grenzen van solidariteit zijn bereikt.

Los van het feit dat u bij het aanhouden van Euro's op de bank wordt blootgesteld aan inflatie, kapitaalcontrole, confiscatie en faillissement van de bank, komt er een vijfde risico bij en dit is de houdbaarheid van de Euro.

Bij het aanhouden van goud en zilver bent u los van alle bovenstaande problemen.