Japanse economie verliest aan geloofwaardigheid.

Het Amerikaanse ratingbureau Standard &Poor’s heeft haar beoordeling van de Japanse economie negatief bijgesteld. Als derde op drie ratingbureaus wordt de gigantische tussenkomsten van de overheid, beter bekend als Abenomics, beoordeeld als niet effectief.  De BoJ ( Bank of Japan ) stelt haar vooruitzichten voor het 4de kwartaal als zeer zwak als gevolg van de zwakke Chinese groei en de terugval bij nieuwe opkomende markten. 

Dit is de derde grootste economie ter wereld en juist daarom niet onbelangrijk voor gevolgen naar andere werelddelen. Al was het maar omwille van de geloofwaardigheid van staatstussenkomsten om markten proberen te beïnvloeden en resultaatcijfers te creëren. Bij een globalisering van de markten kan een beslissing in het midden-oosten verstrekkende gevolgen hebben aan de andere kant van de wereld.

De Japanse Nikkei index staat 80% hoger dan bij de aanstelling van Shinzo Abe als premier. Je zou haast zeggen dat al het ingepompte geld daar naartoe gegaan is. Energieprijzen staan super laag en houden de inflatie heel laag. ( kort bij deflatie-stagnatie waar we vandaan komen ).

Het lijkt er op dat Japan volledig afhangt van wat andere wel of niet doen. Wat is er dan misgelopen? Hoe zijn we op dit punt aanbeland ?

Shinzo Abe word verkozen omwille van zijn belofte om Japan weer op de rails te krijgen. What ever it takes. Als de gouverneur van nationale bank niet mee wil, dan vervangen we hem gewoon. Wat ook gebeurd is.

Mr Abe’s bedoeling was inflatie te creëren en de bevolking te stimuleren om te kopen en aldus de economie te stimuleren. Een nobele daad.

Hij tovert 3 stimuli-pakketjes uit z’n pak. Ten eerste, de markten overspoelen met geld. “ Feel good “ – gevoel uitdelen. Resultaat : het geld gaat naar aandelenfondsen, immobiliën maar niet naar waar het moet. De kopende Japanner. Ten tweede, overheidsuitgaven opdrijven. Allemaal goed en wel tot het tweede jaar. Als je de budgetten terug verlaagt, zakt het in elkaar als een pudding. Ten derde, meer vrouwen op de werkvloer ( euh ?? )  en meer buitenlandse werknemers toelaten en BTW omhoog. Je hoort het al. De initiatieven worden steeds minder effectief en leiden tot geen resultaat.

Het is redelijk naïef te geloven dat de huishoudens meer zouden uitgeven en bedrijven meer zouden investeren met  vooruitzichten die heel slecht zijn. Met als gevolg, zakkende prijzen. Een nachtmerrie voor de economie.

De echte oorzaken van dit alles ergens anders. Teveel schuld opgebouwd in het verleden, een gesloten arbeidsmarkt en een verouderde bevolking.  Keynesiaanse methoden hebben (ook) hier weer al gefaald. Je moet daadwerkelijk ingrijpen en verminderen en herstructuren. Niet meer en groter.

Het enige wat gegroeid is, is de overheidsschuld. Iedereen , van de OESO tot Christine Lagarde toe, stond te applaudisseren voor zoveel lef om het tij te keren. Vandaag horen we ze niet meer. Het geloof en vertrouwen in het kunnen van Japanse politici is weer dieper gezakt. En dit terwijl elke economiestudent het omgekeerde leert. Juist, schulden los je niet op met met meer schulden. 

Staat ons dit hier ook te wachten? Gevangen gehouden worden door de schuld en afhankelijk zijn van externe toestanden. Het niet meer zelf kunnen controleren en alleen maar hopen. Komt niet goed. Dat kan je al van ver zien. Een oplossing voor u en mij ? Goud en zilver. Tout court.