Italië, van crisis naar crisis

De nieuw aangetreden regering van Italië heeft haar begroting van 2019 opgesteld en Europa kijkt boos. Inderdaad, Italië verlaat het pad van besparingen en laat het tekort op de begroting opnieuw oplopen. Het extra tekort op de begroting wordt gebruikt voor consumptie ( sociale voorzieningen ) en niet voor duurzame investeringen ( bv bruggen... ). De reactie van de kapitaalmarkten liet niet op zich wachten. De rente op Italiaans staatspapier schoot omhoog tot ongeveer 3,10% op de 10 jarige staatsobligatie.We moeten al teruggaan tot 2014 om dergelijke rentevoet te zien. Ter vergelijking, de rente op Duits staatspapier op 10 jaar bedraagt 0,475 %. Italië moet ongeveer 6 keer meer rente betalen dan Duitsland. Dit kan tellen als signaal.

Het probleem met de euro is dat interne problemen van een lidstaat ook de problemen worden van de andere deelnemers aan de euro. Je kan dit best vergelijken met een boot waar alle tussenschotten ( veiligheid ) werden weggenomen. Vroeger had ieder land zijn eigen munt en hoefden wij helemaal niet wakker te liggen van het tekort op de Italiaanse begroting. In die zin worden alle problemen van alle euro landen "gesocialiseerd" en een Italiaans probleem is bv ook een Belgisch probleem geworden en omgekeerd. De euro heeft alle problemen van de euro-landen met elkaar verbonden.

Hiermee zal u ook begrijpen waarom de EU zo graag EU-staatspapier wil uitgeven, dan is het niet meer zo duidelijk wie het staatspapier moet terugbetalen. EU-staatspapier is gewoon een vlucht vooruit. Het zit gewoon in het DNA van Latijnse landen om meer geld uit te geven dan dat er binnen komt. Helaas hoort België hier ook bij. Mocht er vroeg of laat EU-schuldpapier worden uitgegeven komt dit neer op het collectief maken van alle overheidsschuld van de euro landen. We hebben al een collectieve munt... de stap naar een collectieve schuld kan snel gezet worden. Van uit het standpunt van de Oostenrijkse school mag het duidelijk zijn dat we enkel onheil morgen verwachten van dit soort collectieve oplossingen.

Het moet dan ook gezegd worden dat Duitsland een succesvol neo-liberaal beleid voert met belastingsverlagingen, een overschot op de begroting, activeringsbeleid enz...  Het verschil tussen beide landen kan bijna niet groter zijn. Dat "verschil" zijn de fameuse economische asymmetrische schokken die vroeg of laat de euro zullen openbreken. Voeg daarbij de reusachtige Italiaanse overheidsschuld en het loopt fout af.
Not my cup of tea ...