Een nieuwe paragraaf in een oud verhaal.

Japan is weer wat dieper weggezakt in het financiëel drijfzand waarin het zich al jaren bevindt.

Obama’s bezoek aan Hiroshima mag dan wel even de aandacht afleiden, de pijnlijke waarheid van het falen van marktinterventie van de overheid haalt dan toch de tweede pagina.

Nog ‘s even op een rijtje zetten.

Sinds meer dan 2 decennia probeert de Japanse overheid de deflatie te bestrijden en een inflatie van 2% te installeren. Helaas, nog steeds zonder resultaat. En wat erger is, Abe Shinzo, de eerste minister blijft volharden in het kwade. Er is een maatregel in de maak om de BTW op goederen op te trekken van 8% naar 10%. Dalende commodity-prijzen en de sterke yen halen de prijsindex omlaag ( energie en verse voeding werden hier al uitgehaald ). De negatieve rente op spaartegoeden ten spijt, de prijzen stijgen niet. De economie trekt niet aan. Het inflatiedoel van 2% blijft het einddoel en nieuwe monetaire en fiscale initiatieven worden verwacht.

Als oude maatregelen niet werken, waarom dan steeds hetzelfde herhalen. Alle centrale banken lijken dezelfde weg op te gaan. Heel vreemd, zeker als je merkt Japan maar niet uit het slop raakt.

Wat ik wel weet is dat Japanners in de jaren 80 en 90 van vorige eeuw massaal goud gekocht hebben aan hoger dan de toenmalige marktprijzen. Ik werkte toen voor een Amerikaanse firma en een deel van verkopen ging naar daar. Wat de overheid ook moge doen, economie is geen exacte wetenschap. De " vrije" markt vindt zelf wel een oplossing. Maar misschien is die niet fraai genoeg.

Goud is zeker een deel van die oplossing, althans voor de Japanners.