De verkiezing van een nieuwe Franse president.

Op 23 april 2017 vindt de eerste verkiezingsronde plaats voor een nieuwe Franse president. De huidige president, François Hollande, een socialist, stelt zich geen kandidaat meer wegens immens impopulair. Heden zijn er 5 kandidaten, waarvan Marcron ( zelfverklaard centrum ) en Le Pen ( rechts ) de beste kaarten hebben. De tweede verkiezingsronde zal plaatsvinden op 7 mei 2017. Het is dus nog even afwachten tot we de nieuwe president van ons buurland kennen. Ondertussen gebeurde er iets héél interessant. De kandidaat voor de communisten, Jean-Luc Mélenchon, gooit hoge ogen in de peilingen en kan president worden van Frankrijk. Onmogelijk denkt u ? In Griekenland zijn de communisten ook aan de macht. Persoonlijk denk ik dat de Fransen perfect in staat zijn zich collectief te vergissen en voor Mélenchon kiezen, zoals ze dit deden voor Hollande of Mitterand. Mitterand die, met zijn beleid van nationaliseringen, Frankrijk aan de rand van het bankroet bracht. Alle vertegenwoordigers van de Oostenrijkse school ( van Carl Menger tot Ludwig van Mises ) hebben overduidelijk aangetoond dat elk economisch recept van links faalt. De recepten van links halen geen resultaat. Woorden zoals een planeconomie, een grote overheid, arbeidsherverdeling, nationaliseringen, minimumlonen klinken goed maar werken niet. Geen enkel model is superieur aan de vrije markt. Toegegeven, de vrije markt is niet ideaal maar alvast veel beter dan een verstikkende overheid.

Economisch gaat het slecht met Frankrijk. Het begrotingstekort blijft hoog, de economische groei trekt niet aan, een leger werklozen om u te zeggen. En laten we ook de problemen met de multiculturele maatschappij niet vergeten die massa's geld kost onder de vorm van meer veiligheid.

De schrik dat een communist president wordt van Frankrijk is dermate groot dat het renteverschil tussen de Franse en Duitse overheidsobligaties bijna op een historische maximum staat van 0,75%.  (https://ycharts.com/indicators/francegermany_10_year_bond_spread ).Het contrast tussen Frankrijk en Duitsland kan nauwelijks groter. Duitsland heeft een begrotingsoverschot en is economisch goed bezig. Onze gemeenschappelijk munt, de Euro, kan deze spanningen ( asymmetrische schok ) niet aan. Het einde van de Euro komt weer een stapje dichterbij.

In essentie gaat de verzieking van de nieuwe Franse president over het voortbestaan van de Euro. Ofwel wint Le Pen en houdt zij een referendum over de Euro ofwel wint een kandidaat van extreem -links ( Mélenchon ) met alle economische gevolgen vandien ofwel een centrum kandidaat zoals Macron. Het kan nog alle richtingen uit. Wordt zeker vervolgd !

Het is duidelijk dat de Euro een synthetisch, politiek en steriel project is. De Euro had een industrieel- handels project moeten zijn met een heel beperkt aantal landen met eenzelfde economische snelheid. Niet dus. De euro is de speelbal geworden van nationale politiek die zich nooit vertaalde in een gemeenschappelijk project.

Ruil uw euro's om  in edelmetalen en speel safe.