The House Logo

De groepsverzekering en rendement, een pijnlijk duo (II).

Door: TH / HD - 06-10-2015

Heden is er commotie rond de “groepsverzekering” of officieel “het aanvullend pensioen”. Dit is een spaarproduct waar zowel werknemer en werkgever periodiek stortingen in maken, dit alles in een fiscaal vriendelijke omgeving, met een gewaarborgde rente. Het gespaarde kapitaal wordt bij opruststelling uitgekeerd of een andere modaliteit is bespreekbaar. Kortom een appeltje voor de dorst.

De groepsverzekering is eigenlijk een product dat niet zou mogen bestaan, het kost de gemeenschap geld (=fiscaal aftrekbaar), de fondsen blijven tijdens de volledige loopbaan geblokkeerd (=zeer lage liquiditeit), het is paternalistisch want sparen is een privézaak waar niemand anders zich mee moet mengen. Enkel de financiële industrie wint bij het bestaan van dit product.

Bovendien is het rendement twijfelachtig, want het gros van het geïnvesteerde kapitaal wordt belegd in vastrentend papier. Helaas, de rente staat al een geruime tijd erg laag en het ziet er niet naar uit dat de rente snel zal aantrekken, anders zouden staatsschulden helemaal onbeheersbaar worden. Wie hierbij wel wint, is de financiële sector. De banken zullen er alles aan doen om het dwingend karakter van dit product te weerhouden. Inderdaad, een bedrijf waar er een groepsverzekering (=het zit in de naam) van kracht is, wordt iedere werknemer verplicht dit product te nemen. Dit is zonder meer een schande. Waar is de individuele vrijheid ? Mensen moeten vrij zijn en zelf kunnen bepalen indien ze een groepsverzekering onderschrijven of niet. Ongeveer 70% van de werknemers uit de privésector zijn betrokken, bij de overheid bestaat dit spaarproduct niet. 

De contractueel gewaarborgde rente (heden +/-3,25%) kan niet meer nagekomen worden, wegens te lage marktrente (=fout van de ECB). Et voilà, een woord is geen woord meer. De overheid zoekt naar een onderhandelde oplossing tussen alle betrokken partijen, de banken zullen ongetwijfeld hun slag thuis halen. De werkgever en terecht, treft hier geen schuld. Het kind van de rekening zal, weerom de spaarder zijn. Die, als het goed gaat een rendement van 1 à 2 procent zal krijgen, waarbij de fondsen makkelijk 40 jaar vaststaan. 

Het was in de sterren geschreven dat dit product ten onder zou gaan. Japan, met haar extreem lage rente, ging ons hierin voor. 

Bovendien, mag zeker niet worden uitgesloten dat, wanneer de omstandigheden rijp zullen zijn, de overheid beslist om het gespaarde kapitaal in beslag te nemen en u nog slechts een lijfrente zal ontvangen. Pensioenspaarders lopen hetzelfde risico. Wat de overheid geeft moet ze sowieso terugnemen, terugpakken.

Van uit meta-niveau is deze gebeurtenis leerrijk. De rente wordt kunstmatig laag gehouden (ECB), spaarders krijgen geen correcte vergoeding en zullen ongetwijfeld minder consumeren. Geld lenen wordt aangemoedigd door een lage rente (=schulden maken is goed…) Vrij vertaald bij de opvoeding van uw kroost ,”stop met sparen, als je iets wil hebben ga snel een goedkope lening aan”. Dit is Keynes is al zijn glorie, het is onze ondergang. Terwijl sparen net een fundament is van een gezonde economie en van een gezonde opvoeding.

Goud en zilver hebben bovenstaande problemen allerminst. Wees heer en meester over uw eigen geld, stel uw grenzen en wees waakzaam bij instellingen die uw spaargeld willen beheren.


Copyright © 2024 - The House NV | Niets op deze site is individueel beleggingsadvies
0